سنت وبدعت در اذان از ديدگاه روايات وفقه اهل تسنن

مشخصات كتاب

نويسنده :سيد محمد رضا مدرسى يزدى

ناشر: موسسه تحقيقات و نشر معارف اهل البيت (ع)

قسمت اول

الحمد لله رب العالمين وصلى الله على محمد وآله الطاهرين وصحبه المنتجبين اذان اذان در لغت به معنى اعلام است ، خداوند متعال مى فرمايد : وأذان من الله و رسوله ( 1 ) وشرعا اسم براى الفاظ مخصوص معهود مى باشد . وما در اين رساله چند موضوع را درباره اذان ، به اختصار بر اساس مدارك اهل سنت بيان مى كنيم ; به اميد آنكه آنان را كه به سخن احسن گوش فرا مى دهند وتابع دليلند ونه فرزند تقليد ، مفيد افتد ، وبرخى شبهات كه ناشى از عدم توجه كافى به منابع احاديث وروايات است به حول وقوه الهى زايل شود ، وموجب انسجام واتحاد بيشتر مسلمانان گردد . وكمترين فائده اين رساله آن است كه برادران اهل تسنن پى مى برند كه آنچه را برادران شيعه آنان در مورد اذان مى گويند روايات زيادى از طريق اهل تسنن آن را تأييد مى كند وبزرگانى از فقها وروات اهل سنت به آن اعتراف دارند .

پاورقي

1 - سوره توبه ، آيه 3 .

صفحه 3

آغاز تشريع اذان فقهاء اماميه به تبع اهل بيت ( عليهم السلام ) همگى معتقدند كه اذان به تشريع خداوند وبا نزول وحى بر قلب مبارك رسول الله ( صلى الله عليه وآله وسلم ) شروع شده است ، ودر اين مورد روايات متعددى از اهل بيت ( عليهم السلام ) وارد شده كه به برخى از آنها اشاره مى شود : 1 - كلينى در كافى چنين روايت مى كند : على بن ابراهيم